Lieve Juul,
Temidden van een bevalling kreeg ik telefoon van je mama. Ze had interesse in de geboortefotografie en vroeg meer info. Een weekje later spraken we af waar ik ook je papa ontmoette. Het was een tof gesprek en ik voelde meteen een klik. Zelfs met de hondjes en dat zegt heel wat, want ik ben geen hondenmens :)
Je mama wist goed wat ze wou. Ze had een natuurlijke bevalling op het oog en wou het liefst onder water bevallen. Oostende leek haar de ideale plek en ze maakte de nodige afspraken hiervoor.
Niet lang na ons gesprek belde je mama me op met onrustwekkend nieuws. Je papa had een hartaanval gekregen. Je mama was nog helemaal in shock. Ik hoorde aan haar stem dat ze zich veel zorgen maakte. Gelukkig was je papa in goede handen maar er zou een revalidatieperiode komen. De harde buiken lieten niet lang op zich wachten en je mama moest het vanaf nu rustig aan doen.
De maanden vlogen voorbij en de turbulente weken werden stabieler.
Tot op een dag je mama wakker werd en ze bloed ontdekte. Ze werd opgenomen in het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Het bleek om een verzakking van de placenta te gaan. Jij deed het gelukkig nog goed al lag je volledig dwars in de buik.
De weken gingen voorbij. Veel te traag voor je mama die zich natuurlijk zorgen maakte om jou. Ik ging een paar keer langs en probeerde haar in de watten te leggen en gerust te stellen. We maakten ook een geboortewens voor de geplande keizersnede die er aan zat te komen. Met akkoord van het ziekenhuis zou je zo zacht mogelijk ter wereld komen. Een geruststelling voor je ouders.
Echter, de avond voor je ter wereld kwam kreeg ik een telefoontje van je mama. Ze vertelde me dat het ziekenhuis zijn belofte had ingetrokken en een zachte keizersnede niet lukte. Ook ik zou niet bij jouw geboorte mogen aanwezig zijn in het ok. Ik moest even slikken toen ik het nieuws hoorde en was enorm ontgoocheld. Voor mezelf maar vooral voor jou en je ouders.
6 december 2019. Ik sprak met je ouders af in het ziekenhuis een paar uur voor de geplande keizersnede. Naarmate de tijd vorderde, steeg ook de spanning bij je mama. In de lift op weg naar het OK werd het haar plots te veel en vloeiden de tranen. Je papa troostte haar en samen gingen ze de wachtruimte binnen. Ik bleef achter met een dubbel gevoel en wachtte ongeduldig tot de deuren terug openden. Een uur later zag je papa naast de couveuse lopen waar jij in lag. Hij was trots en opgelucht dat het voorbij was. Hij vertelde me dat het een zware bevalling geweest was. De dokters hadden het niet makkelijk gehad om je uit de buik te halen omdat je dwars lag.
We gingen samen naar boven waar je werd onderzocht. Het gouden uurtje heb je met je papa doorgebracht die je erg liefdevol omarmde. Je werd rustig van zijn stem.
Een uur later kon je eindelijk terug naar je mama. Oh wat was ze blij je te zien en je vast te kunnen houden. De blik van ontlading in haar ogen is een beeld dat ik niet snel zal vergeten! Je dronk meteen aan de borst en eindelijk kon ik je mama zien lachen. Jullie waren met z’n drietjes herenigd. Tussen het gepiep op de recovery hoorde ik alleen maar liefdevolle woorden.
Terug op de kamer keerde de rust en stilte terug. Je mama was enorm moe van alles wat ze had meegemaakt. Ik verliet de kamer toen je mama in slaap gevallen was. Ze kon nu wel alle rust gebruiken.
Lieve Juul,
Ik kan de ontgoocheling niet wegsteken dat ik er niet bij mocht zijn toen je geboren werd. Dat is natuurlijk niks in vergelijking met de ontgoocheling die je mama had omdat ze niet onder water kon bevallen. Het belangrijkste is dat jij gezond en veilig ter wereld kwam. Het nestje waarin je terecht gekomen bent is even warm en de liefde die je zal krijgen is even onvoorwaardelijk. Laten we vooral dit onthouden van je geboorte. Ik ben dankbaar dat ik je mag kennen en ongelofelijk trots op jouw sterke mama!
Liefs
Caroline
Commentaires